Prve informacije o zanatima u Sarajevu pojavljuju se svega nešto manje od tri decenije nakon osnivanja grada i odnose se na 1489. godinu kada je urađen popis Bosanskog sandžaka. Već u narednom popisu iz 1530. godine broj zanata naglo raste već tada im se broj više nego udvostručio, preciznije navodi se njih četrdeset. Tokom XVI stoljeća javljaju se i nove vrste zanatlija poput čelengira, bičakčija, sapundžija, nanuldžija, kazazi, mudželiti, samardžije, mejhandžije, kahvedžije, taščije. Ista praksa nastavlja se i u XVII stoljeću kada se ponovo spominje postojanje nekoliko novih zanata: zvonari, kantardžije, sahadžije, jorgandžije, abadžije, češljari, nakaši i dr.
Uprkos brojnim teškoćama (različite vrste bolesti i čak dvanaest velikih požara) Sarajevo i njegova privreda su tokom XVIII stoljeća bili u konstatnom usponu. Danas na Baščaršiji mnoge ulice nose nazive po starim zanatima, od kojih veliki broj njih danas ne postoji. Projekat Virtuelni muzej starih zanata ima za cilj da upozna korisnike sa tradicijom zanata sa Baščaršije i da doprinese očuvanju uspomene na zanate koji više ne postoje. Putem Virtual Reality i desktop aplikacije korisnici se u ovoj verziji detaljno upoznaju sa četkarom, kazazom i bozadžijom, zanatima koji su pred nestankom. Pored toga mogu saznati i informacije o historijskom razvoju zanata u Sarajevu, te naučiti šta rade zanatlije čija imena nam više nisu prepoznatljiva.
