U Ćemaluši, na mjestu gdje se od Titove ulice odvaja Ferhadija, sve do 1940. godine nalazila se stara džamija Havadže Kemaludina s mezarjem. U historijskim izvorima džamija je prvi put spomenuta 1515. godine ali se pretpostavlja da je izgrađena ranije. Dolaskom Austro-Ugarske, mahala Ćemaluša počinje se naglo graditi, pa su u kratkom periodu, umjesto bosanskih kuća, nikle masivne zgrade, a duž Ferhadije su postavljene šine kojima je povremeno prolazio ćiro dovozeći materijal za gradnju Katedrale. Tako velika građevinska aktivnost pored džamije uzrokovala je njeno postepeno propadanje, kao i odsutnost većeg broja vjernika u mahali, koji su je redovno posjećivali i obnavljali. Uoči Drugog svjetskog rata, tokom vladavine Kraljevine Jugoslavije, u nepovoljnom trenutku podjele BiH između hrvatske banovine i srpskih zemalja, Vakufska direkcija ruši ostatke džamije i započinje hrabar građevinski poduhvat, koji će trajno obilježiti panoramu grada.

Odlučeno je da se gradi veliki objekt – prvi neboder u Sarajevu, a jedan od pet u regionu u tadašnje vrijeme. Njegov dizajn morao je biti simboličan i na neki način morao je buditi sjećanje na džamiju koja je srušena. Projekt nebodera uradio je poznati arhitekta Reuf Kadić, koji je zajedno sa svojim bratom bio predvodnik moderne arhitekture u BiH.Veći dio 12-spratne zgrade s podrumom, koji služi kao temelj, izgrađen je u kratkom roku, ali su radovi završeni tek 1947. godine. Betonska konstrukcija s tornjem visoka 40 metara ispunjena je ciglama i zelenom fasadom, velike prozorske površine daju unutrašnjosti maksimalnu osvijetljenost i ugodan osjećaj.